Kleur is mijn ding

Behalve hun visuele aantrekkingskracht, valt er ook veel over te zeggen over kleuren. Wist je dit al?

Roze bestaat niet

Wij kunnen kleuren zien, doordat er licht op valt. In dat licht, dat voor ons wit (of doorzichtig) lijkt, zitten lichtstralen van alle kleuren die je kan bedenken. Daarom kunnen we alle kleuren zien. Behalve roze. Ee bestaan geen roze lichtstralen. Ons brein zet een combinatie van rode en violette stralen om in roze. Bedankt, brein!

Giftig groen

Eind 18e eeuw ontdekt Scheele een groen dat veel levendiger en flashy is dan de alternatieven met plantaardig materiaal. Enig nadeel: het is gemaakt met arsenicum. Hoewel hij weet dat het giftig is, wordt het heel populair en al snel gebruikt om muren en textiel te verven, maar ook in kaarsen, papier, speelkaarten, speelgoed, zeep en zelfs snoep. Hoge dosissen van dit gif zijn direct gelinkt aan kanker en hartziektes. Arbeiders in textielfabrieken werden vaak ziek en vrouwen met groene jurken vielen flauw. Het wordt zelfs gezegd dat Napoleon langzaam gestorven is aan het groene behangpapier in zijn badkamer. Pas een eeuw later hield men ermee op om dit als kleurstof te gebruiken.

Weg met zwart-wit

Hoewel mensen altijd al kleur hebben kunnen zien, hebben we er niet altijd een naam voor gehad. In klassieke geschriften zoals de Odyssee , de Koran of Chinese verhalen, vind je vooral verwijzingen naar zwart en wit. Daar bedoelde men donkere en lichte kleuren mee. Pas later benoemden we warme kleuren, zoals rood en geel, en nog later koude kleuren als groen en blauw. Kleur geeft leven, contrast en gevoeligheid aan de wereld. Is dat niet zoveel leuker dan alles in zwart-wit zien?